Moje twórcze życie: maja 2016

poniedziałek, 23 maja 2016

UCZYĆ SIĘ OD NAJLEPSZYCH TEGO, CO UNIKALNE

. Zawsze byłam niepowtarzalna, nigdy nie chciałam podążać za "beczeniem stada". To nie było moje. Potrzebowałam znaleźć środek wyrazu, który pozwoliłby mi pokazywać swoją niepowtarzalność. Właśnie zdarzyła się taka sytuacja, że mogłąm to zacząć robić. Były to 9-miesięczne zajęcia dla menageró w Centrum Kreowania Liderów. Wtedy jeszcze nie wiedziałąm, że mogłabym w nich uczestniczyć przez cały czas. Miałąm natomiast szansę, aby znaleźć się tam przynajmniej raz. A potem....okazało się, że byłąm na całych. To właśnie rozpoczęło okres uczenia się od najlepszych i to do tego tych, którzy przywieźli to do Polski, w czasie, gdy jeszcze nikomu sie otym nie śniło. Było to nowe, jedyne w swoim rodzaju, a do tego "dopasowane do mnie", do tego, czego potrzebowałam w danym czasie. Odtąd zaczęłąm też się uczyć, jak to odróżniać, jak znajdować to, co "moje", tylko dla mnie, aby było właśnie na miarę mnie i moich potrzeb. To, co zaczęłąm więc poznawać, a potem robić, było pionierskie, jedyne w swoim rodzaju, realizujące moje potrzeby, a jednocześnie stwarzające nowy środek wyrazu i przynoszący niespodziewane efekty dla innych. POczątkowy kontakt z psychosyntezą był dla mnie szokiem. Nie wiedziałam, że można siebie poznawać każdego dnia coraz bardziej, a do tego rozwiązywać swoje problemy natychmiast, gdy się pojawią. Potem uczyłam się, że nie tylko już istniejące problemy, ale te, które dopiero mogłyby zaistnieć, gdybym nie znała tego wspaniałego narzędzia. Ale to nie było tylko narzędzie. To był też styl zycia. Na początku lat 90-tych trafiłam na unikalne zajęcia psychosyntezy menadżerskiej i organizacyjnej, prowadzone w Polsce przez Prof. J.W. Cullena, twórcę tego programu w CLUniversity w Kalifornii w połowie lat 70-tych. To pozwoliło mi zrozumieć, co znaczy "zarządzać sobą". Natychmiast też zaczęłam wprowadzać to we własne życie, jak też zgłębiać psychosyntezę w oparciu o w/w program w Summit University oraz rozpocząć jej stosowanie w prowadzonych od 1997 roku warsztatach autorskich "edukacji do zdrowia" w założonym z jej inspiracji Stowarzyszeniu "Edukacja dla przyszłości", otrzymując 10-krotnie dofinansowanie z MEN. Dzięki mej dedykacji udało mi się zgromadzić pokaźną dokumentację badawczą, opartą o stworzone przez siebie narzędzia ewaluacji, opisane w książce "Psychosynteza w edukacji. Wzrastanie samoświadomości człowieka" (Eneteia). Jako pionierka psychosyntezy w Polsce, wprowadzałam ją od końca lat 90-tych do psychosomatyki i pedagogiki („edukacja zdrowotna”). Tworzone ponad 18 lat nowatorskie programy, poradniki edukacyjne, jak i książki znalazły swój oddźwięk w wielu środowiskach, w tym szkolnych i przedszkolnych (autorskie programy edukacyjne prowadzone w latach 1997-2003 w Stowarzyszeniu „Edukacja dla Przyszłości”); samorządowych - konferencje naukowe i edukacyjne, (Dokąd zmierzasz człowieku” Model edukacji dla przyszłości”; „Rodzina w społeczności lokalnej i środowisku”, „Edukacja przyszłości – humanizacja czy robotyzacja?” i in), jak i akademickich, gdzie prowadziłam przedmiot „edukacji zdrowotnej”, jak i wygłaszałam wykłady na dziesiątkach naukowych konferencji w kraju i na świecie (m.in. Rome, Oxford i in.), a moje artykuły zostały opublikowane w akademickich publikacjach. Trzy z moich programów znajdują się na stronie Unii Europejskiej (Open Education 2030) Ukończyłam potem kilkadziesiąt kursów doskonalących i kwalifikacyjnych, a kilkanaście z nich dotyczyło psychosyntezy. Posiadam certyfikację międzynarodowe: TRENERA PSYCHOSYNTEZY, w tym psychosyntezy menadżerskiej i organizacyjnej; Coach for Personal Well Being i Transformational Life Coach - akredytowane przez CCE) Z innych kursów skończyłam m.in. Agents of Conscious Evolution (ACE Training); New Scientific R(Evolution) prowadzony przez Prof. E. Laszlo, jak i Conscious Evolution Coaching. Ukończyłam studia podyplomowe z psychologii (USA). Mam też dyplom: Life Coach, Master Life Coach (AU of NLP). W międzyczasie trafiały mi się kolejne okazje do poszerzania i pogłębiania wiedzy o sobie. Początkowo były to pojedyncze zajęcia, potem całe kursy u najlepszych na świecie nauczycieli. To były te czasy, gdy Polska dopiero otwierałą się na te nowe możliwości, a ja tymczasem już do nich miałam dostęp. Zaczęłąm też podróżować, aby na miejscu spotkać tych, którzy "uczyli inaczej". Uczę się nieustannie u światowej czołówki mentorów, promotorów nowego sposobu myślenia (w tym w nauce), w tym Boba Proctora, Boba Doyle'a, Joe Vitale, Harrisona Kleina, Jacka Canfielda, Harva Ekera, Academy of Coaching w Londynie, Maxa Simona i Briana Whettena Ph.D. (ENTREPRENEUR COACHING - Core Coaching. Getting to the Heart of the Matter, Selling by Giving), Johna Assarafa, Harva Ekharta, Ervina Laszlo, Barbary Marx Hubbard i wielu innych. Odbyłam także wiele podróży, aby zrozumieć głęboko istotę zrównoważonego rozwoju, zarówno dotyczącego człowieka, jak i środowiska W tym czasie odwiedzałam kilkanaście razy wioski ekologiczne i uczestniczyłam tamże w międzynarodowych konferencjach i warsztatach np. w Lebensgarten, Findhorn Foundation (konferencja For the Love of the Nature, Soul in Education-Spirit of Learning, Eco-village Training (sponsorowany w połowie przez British Council i PAN); Schumacher College - (Everyday Magic) i wiele innych w Pradze, Wiedniu, Lihue (Hawaii), Lugano, Budapest, Indie. Moją pasją jest przygotowanie " visionary social entrepreneurs", społecznych KREATORÓW ZMIAN, tworzących zręby zintegrowanych systemów "edukacji do szeroko rozumianego ZDROWIA I ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU" - do nowej globalnej sytuacji. Włącza to bowiem zarówno psychosyntezę wieku, samorealizację siebie, jak i służenie innym swymi talentami i pasją. Pozwala przede wszystkim budować zdrową przyszłość dla siebie, kolejnych generacji i świata.

niedziela, 22 maja 2016

POKAZUJ SIEBIE - TO JEST O TOBIE

Dziś słuchałam Mateusza Grzesiaka, który na You Tube odpowiadał na zadawane pytania. Jednym z nich było pytanie o chwalenie się tym, co się osiągnęło. To według niego takie nie-polskie, gdzie wychowywani byliśmy na standardach - jak najmniej o sobie. Teraz są inne czasy, czasy mediów społecznościowych, gdzie wszyscy zaczynają mówić swoim głosem. Ten blog jest właśnie o mnie, o tym, co osiągnęłam, co zrozumiałam, co opisałam w swojej twórczości, o czym wreszcie mówię od lat. Trochę tego już jest. Warto spojrzeć na kilkanaście nawet z nich, bo tam jest kopalnia wiedzy ze mnie - dla Ciebie. A jest ich już ponad pięćdziesiąt do różnych stron. Są one zawarte na stronie www.psychosynteza.pl oraz www.wellnesscoachingps.com.

sobota, 21 maja 2016

EDUKACJA SIEBIE - ABY NIE TRZEBA BYŁO TERAPII!

Przez kolejne lata, od momentu, gdy pożegnałam się z uczelnią medyczną, zaczął się dla mnie nowy, wyjątkowo ważny etap zycia, związany z nieustannym uczeniem się, aby "odwrócić" bieg zdarzeń. Musiałam najpierw uwierzyć w siebie, w swoje własne mechanizmy autoregulacyjne (a przecież wiedziałam o nich z medycyny, niestety były one w niej nieobecne w leczeniu). To była praca psychologiczna i dotyczyła mnie samej, a więc praca na żywym organizmie. Musiałam sama sobie zaufać. Nie było tyo proste, ponieważ cały system wychowania i edukacji przez lata "wprasowywał" nam poczucie zalkeżności od innych, opieraniu się o innych, którzy lepiej wiedzą, co nam dolega i wyprowadzą nas z tych problmów - "na chwilę". Wiedziałam to dobrze, że leki działały na chwilę, a ja żyłam całe lata z różnego rodzaju bólami, nie dającymi się trwale uśmierzyć. Już wtedy jednak wiedziałąm, że najbardziej efektywnym dla mnie lekiem są moje włąsne ręce, przykładane na bolący żołądek. Potem zrozumiałam, że tam był skumulowany stres i zaden stosowany lek nie uwalniał go z niego. Mogły to zrobić ręce i ten spokojny, wyciszający dotyk. Zgłebiając psychosyntezę, wiedziałam jednak, że jest tam jeszcze coś więcej i musze "kopać głebiej", aby odkopać to, co "pod spodem" - cały dramat dzieciństwa. Moje komórki ciała to pamiętały. Pamięć tych zdarzeń była we mnie wszędzie. Temu okresowi uczenia się siebie "od nowa" (bo nikt przecież tego mnie nigdy nie uczył - także nikogo!), towarzyszyło jednocześnie przekładanie tego na pisanie. Zaczęłam tworzyć "poradniki samoedukacji", które w postaci małych książeczek publikowałam sukcesywnie w ramach "Stowarzyszenia Edukacja dla Przyszłości", które stworzyłamw 1997 roku. Prowadziłam wtedy wykłady, jak równiez warsztaty dla nauczycieli, rodziców, także dzieci. Uświadomiłam sobie ile jest wszędzie potrzeb tego rodzaju uczenia, podobnie jak, ile bólu i cierpienia w dzieciach, które przecież nie przeżywały ani wojen, ani, tym bardziej terroru, jakiemu byłam poddawana ja i najbliższa rodzina.

POWRÓT DO ZDROWIA - NOWY POCZĄTEK!

Moje wczesne dzieciństwo było napiętnowane traumą, związaną z ojcem. Były to czasy prześladowań tych, co przed wojną byli ważni dla państwa, a po wojnie osadziło się ich w więzieniach, poddając trudnym do wyobrażenia torturom, a rodziny poddawano inwigilacji. Włąśnie była dzieckiem 2-letnim, gdy to mnie dotknęło. Od dzieciństwa zaczęłam chorować i byłam nieustannie leczona - niestety nieefektywnie i wszystko kończyło się kolejnymi diagnozami i nowymi lekami, które nie przynosiły efektu. Pomogłam "losowi", zająwszy się poiczątkowo studiowaniem nauk o lekach, a następnie pracy naukowej w medycynie, zgłebiając immunologię i diagnostykę kliniczną. Byłam przekonana, że efektem będzie "recepta" na moje zdrowie. Dedykowałam temu 23 lata. Poza tym, że moją pasją były badania, okazało się, jednak, że nie przyniosły one oczekiwanego efektu dla mnie, w postaci mego wyzdrowienia i pozdejmowania "orderów z moich piersi - czyli stygmatów - czytaj diagnoz. Po latach zrozumiałam, że szukałam nie w tej przestrzeni, gdzie kryły się rozwiązania. Wertowałam bowiem literaturę, odwiedzałam wszelkich możliwych specjalistów, szukając odpowiedzi na moje głębokie i szerokie pytania, ale nigdzie nie mogłam ich tam znaleźć. Leżały one bowiem we mnie. Dowiedziałąm się tego już wkrótce, gdy tzw. przypadkiem - za kogoś", znalazłąm się na zajęciach dla menagerów w Centrum Kreowania Liderów na 9-miesięcznych zajęciach AMERYKAŃSKIEJ SZKOŁY ROZWOJU. Już na pierwszych zajęciach usłyszałam dwie formuły: 1. Nie możez zarządzać innymi, dopóki nie nauczysz się zarządzać sobą 2. Nie odkryjesz nowych oceanów, dopóki nie porzucisz z oczu brzegu. Już na kolejnych zajęciach, pracując z "teatrem wewnętrznym" zapoznałam się z kolejną zasadą, która odtąd towarzyszyła mi przez lata: 3. Gdy coś przychodzi na czas - jest to edukacja; gdy za późno- to terapia. Tak więc rozpoczęłąm drogę prowadzącą do nauczenia się zarządzania sobą. Aby to zrobić, musiałam porzucić brzeg, a więc przestarzałe poglądy, o człowieku maszynie i popsutych elementach jego funkcjonowania i konieczności naprawiania poprzez eliminowanie objawu. Jak wtedy już wiedziałąm, objawy przez lata nie dość, że nie zostały zlikwidowane, to do tego wzrastały jak przysłowiowe grzyby po deszczu, a jedne zspecjalista nie nadążał za drugim, każdy bowiem "leczył' po swojemu objaw, przypisany jego specjalności. A ja przecież byłąm całością, a nie częścią! Efektem tej pierwszej przymiarki do siebie była kolejna już książka (po wydanej w 1997 roku EDUKACJA INTEGRUJĄCA. ALTERNATYWA CZY KONIECZNOŚĆ? - Oficyny Wydawniczej IMPULS - tym razem O SENSIE ŻYCIA. Ta książka nie ukazała się jednak zaraz po poprzedniej. Czekała kolejne 14 lat, aby okrzepły wspomnienia i zagoiły się rany, które odkopane, musiały zostać uzdrowione na głebokich poziomach. W tym właśnie okresie pojawiały się inne moje książki, poradniki samoedukacji, pod ogólnym tytułami; WYZWANIA EDUKACYJNE. EDUKACJA DLA KAŻDEGO. SZTUKA ŻYCIA W ŚWIECIE. Tak, to była naprawdę edukacja dla każdego, dotycząca sztuki zycia w świecie!